19 Mart 2016 Cumartesi

Kötü Günler...

...
Kaç gündür yazmıyorum, farkındayım. Hatta gidenler olmuş.. Böyle günlerde kozmetik paylaşamam ben kimse kusura bakmasın, o yüzden yolları açık olsun.

Ne yazayım ki, ne paylaşayım?
"Başımız sağolsun" demekten utanır oldum artık.
Yazacak moral mi kaldı ya da söyleyecek söz..
Bir rujun dudaktaki duruşu ya da bir allığın doğal parlaklığı aydınlatacak mı ki içimi(zi)? 
Nasıl yazabilirim ki bunları bu durumda?...

Her an korkuyla yaşayıp "Acaba bomba patlar mı şimdi bu yürüdüğüm yolda? Ya da sevdiklerime bir şey olursa?" korkusuyla dolduk hepimiz. "Belki bir terör saldırısında, belki bir bombayla veya olası bir iç savaşta hayatımı kaybedersem..." düşüncesiyle canlı kanlı veda mektupları, notlar yazar olduk sevdiklerimize;bizden geriye kalan olsun, belki hayattakilere bir ders olur da bu kaos son bulur diye. Toplum olarak Cumhuriyet tarihimizin en zor dönemlerinden geçiyoruz ve elbet bu gidişat bir şekilde son bulacak; biz sağken veya ölünce. Hepimizde anksiyete veya panik atak başladı sırf birilerinin keyfi üzerine (!). Amacım siyaset yapmak değil -ki bir başlarsam uzun uzadıya çok zehirli sözlerim, serzenişlerim var birilerine- sadece hayatta kalma mücadelesi ile yazıyorum bu sözleri. Bir iç dökme deyin veya bir dertleşme ama korkuyorum, olacaklardan korkuyorum.

Barış ve sevgi



Ne zaman umudumu kaybetsem hayvanları beslemeye çıkıyorum mesela ya da hayvan kurtarma videoları izlerken buluyorum kendimi. Hayatta hala güzel yürekli insanların varlığını bilmek umudumu arttırıyor. Şu dünyanın hala, bunca kötülüğe rağmen dönüyor olması; biliyorum ki iyi insanların yüzü suyu hürmetine ve duaları sayesinde. Sizler de lütfen umudunuzu kaybetmeyin; dualara sarılın her iç çekişinizde ve şunu bilin ki ilahi plan her daim işliyor ve işleyecek. Zor bir süreç, daha da zorlaşacak belki ama ne olur yüreğinizden sevgiyi hiç eksik etmeyin. Bu karanlık ancak sevgiyle yok olacak, emin olun. Nefret nefreti doğurur ve sevgi şifadır; bunu unutmayalım.

Bir de şunu belirtmek isterim; ben enerjilerle ilgili biriyim, belki "Hakkımda" yazımda okumuşsunuzdur. Buna dayanarak ülkemizin güzel ve olumlu enerjilere ve dualara çok ihtiyacı olduğunu bilmenizi isterim. Her an, her daim dua etmemizin yanı sıra bir grupta her perşembe akşamı 22.00 itibari ile niyetimizle içimizden gelen duaları ediyor ve sevgi enerjisini ülkemize ve dünyaya gönderiyoruz. Toplu duanın enerjisi yadsınamaz. Bunları neden söylüyorum? Çünkü duaya ve sevgi enerjisine ülke olarak o kadar ihtiyacımız var ki; yaptığımız toplu dua ile ruhani savaşta olumlu ve büyük bir yol katettiğimizi hissediyoruz ama yetmiyor; daha çok duaya ihtiyacımız var ülke olarak. Şimdilik neler oluyor, neler hissediyoruz detaylandırmak istemiyorum, her şeyin en iyisini ve en doğrusunu şüphesiz Rabbim bilir.

Bu belki ilk kez çok farklı bir yazı oldu ama şu süreçte rujdan, allıktan, kozmetikten çok daha önemli konularımız ve sorunlarımız var.. 

Allah yar ve yardımcımız olsun;
Sevgiyle.
Duygu Göker

1 yorum:

  1. artık sosyal medya hesaplarında ekran karartmaktan, kınamaktan ben utanır oldum. Hayat devam ediyor(muş) gibi davranmak ne yorucu...
    Güzel enerjiniz hepimizi korusun Duygu'cum.

    YanıtlaSil

Yorum Yazmak İster Misin? :))