BLOGGER OLMAK VE SOMA... (Kişisel Yazı)

 Blogger olmak..

Bir yanda yazılan her yeni yazı sonrasında, bunu sizlerle paylaşmanın verdiği heyecan, keyif ve her gelen izleyici ile duyulan inanılmaz mutluluk; bir yanda gelişen toplumsal veya bireysel acılar karşısında bir kelime yazabilme gücünü bulamamak ama canım izleyicilerime karşı duyduğum sorumluluk... 

Blogger olmak böyle bir şey...

Evet Soma'dan bahsediyorum. Bu acı olay sonrasında duyduğum derin üzüntü nedeniyle bir süre yazamadım ve zaten gerek burada gerek instagram hesabımda bununla ilgili önceden, bir süre yazamayacağımı sizlere bildirmiştim. Peki neden bu yazıyı yazma gereği duydum? Açıkçası ben de tam olarak bilmiyorum.. Belki hala duyduğum derin üzüntü; sizlere karşı duyduğum sorumlulukla harmanlandı. Bir yanda devam eden ve edecek olan bir üzüntü; diğer yandan sizlere karşı duyduğum sorumluluk ve özlem duygusu...

Birçok blogger arkadaşım bloglarında normal hayat akışına uyum sağladılar. Bu demek değil ki üzüntüleri bitti.. Aslında iyi de yaptılar çünkü bir şekilde, hayatta ne olursa olsun kaldığı yerden devam etmeli insan. Hayatın akışına bir şekilde uyum sağlamalı.. Ben bu konuda biraz geç kaldım belki de.. Duyduğum acıdan dolayı paylaşım yapmayı (Belki saçma, belki değil) kendime yediremedim...

Uzun lafın kısası; biraz olsun toparlandım ve sizleri çok özledim.. Hayat bir şekilde akıp giderken; daha fazla geride durmak yerine yazılarıma devam etmeyi seçiyorum. Daha fazla bekleyecek zaman yok; yarına, hatta bir dakika sonrasında çıkmak garanti değilken; üzüntümü bastırabilmeyi başardığımı, en azından çabaladığımı bilmenizi, bu nedenle de kaldığım yerden devam etmeyi tercih ettiğimi ve beni yanlış anlamamanız için bu düşüncelerimi bilmenizi istedim.

Ayrıca bu yazı tamamen gönlümden kopanlarla oluşturulmuştur..

Ve son söz;

ALLAH HİÇBİR İNSANA, HİÇBİR TOPLUMA, CANA BİR DAHA BÖYLE DERİN BİR ACI YAŞATMAZ DİLERİM Kİ.. 

SİZLERİ SEVİYORUM ...